Adventure Team Brach  - ATB Club

Vlodrop 21-11-2010

Eindelijk was het weer eens droog op zondag en konden we ons opmaken voor de tocht in Vlodrop. Op de verzamelplaats stonden we met negen leden klaar om  te vertrekken naar de altijd mooie tocht in Vlodrop. Bij aankomst was het zwart van de deelnemers die er blijkbaar allemaal zin in hadden. Het was zeker niet warm maar eenmaal op de fiets was het prachtig weer en kon er met een aardig tempo worden gefietst. Roger die prins carnaval was wezen uitroepen had wel kleine oogjes omdat hij laat in bed was gekomen maar de prestaties op de fiets leden er niets onder. Hij voerde het tempo op naar wel 30 km per uur wat toch niet alle mannen konden volgen waardoor er een klein gaatje viel. Wij hadden besloten de rit van 50 km te gaan fietsen en na 24 km was de rustplek  welkom.

Alles was er tot in de puntjes verzorgt met warme en koude drank en voldoende eten. Wat ik nog niet eerder had meegemaakt was dat er een wachtrij stond voor het eten en drinken maar dat mocht de pret echt niet drukken. Even lekker kletsen over of het nu wel of niet een zware tocht was en toen weer samen op de bikes. Na de rust ging het er meteen weer op, lekker klimmen over mooie singeltracks en snelle afdalingen. Dat maakt het mountainbike zo mooi en daar ga je elke week weer voor. Positief was weer dat niemand stukken aan de fiets kreeg en wij lekker door konden. De kopgroep had weer een gaatje getrokken maar liet dat later weer dichtrijden en zo kwamen we bijna allemaal samen aan bij de finish. Na het inladen besloten we snel naar de Mispadenhof te gaan om bij Prins Carnaval Twan de 1 nog iets te gaan drinken.

Groet Berry S


 

Tocht Puth de hel van zuid limburg  03-10-2010

 

Dit is nu weer een van die tochten waarom ik aan mountainbike ben begonnen, er zit echt alles in. In de ochtend kwam ik buiten en merkte ik meteen dat het prachtig weer zou gaan worden. Om 7:30 uur stond er al 15 gr op de thermometer dus konden we lekker in de korte broek naar Puth afreizen. Aardig wat mannen had stonden aan het Mispadenhof om deel te gaan nemen. Eenmaal in Puth aangekomen waren de parkeerplaatsen al moeilijk te vinden want hier gingen meer bikers fietsen. Na het inschrijven ging het lekker naar beneden en konden we rustig warm worden. Maar als je naar beneden gaat weet je ook zeker dat je weer naar boven moet en daar weten ze in Puth wel raad mee. Zelf zat ik minder goed op de fiets want het personeelsfeest had toch een  sporen achter gelaten. Maar s’avonds een vent s’morgens ook een vent. Na de eerste dertien kilometer konden we al een hapje eten en drinken en dat deed ook wel goed naar de inspanning die wij al hadden moeten leveren. De omgeving is er prachtig en de ondergrond had alles wat ons hartje begeerd, modder, verhard, smalle paden met wortels van bomen. Heerlijk als je al deze dingen weet te bedwingen. Omdat ik zelf achteraan fietste kon ik Ricky V horen gillen van blijdschap dat hij ook deze berg weer was boven gekomen maar ook de rest wist het te halen. Na dertig kilometer stond er weer een drankje en een hapje klaar voor ons en konden we ven rusten. De jongens hadden er zin in en wilde weer snel verder maar dat ging niet zomaar, onze Tim was de klos en moest eerst even een nieuw bandje leggen. Hahahha dag Berry even wat extra rust. Na het plakken ging het tempo omhoog en kon ik het nog maar moeilijk bijhouden en trokken de mannen een gaatje. Tijdens een afdaling kreeg ik nog een klodder modder in mijn oog en was een andere rijder zo vriendelijk mijn oog mijn zijn water te spoelen. Later kwam ik Thomas nog tegen met Paul die het tempo ook niet meer wilde volgen. Het was weer een super ritje en wij zijn er het volgend jaar weer bij. De organisatie maakte trouwens nog een foto van de hele groep die ze op hun site wilden gaan plaatsen. Even kijken dus.

Groet Berry S
 


Tocht  Valkenswaard  10-10-2010

Wat een rit hebben wij toch weer mogen meemaken, alles verliep anders als normaal. Roger nam een zondag vrij en had dit al aangegeven, Thomas stuurde nog een sms dat hij deze week niet zou deelnemen, Tim had de accu van zijn auto plat en Manfred had andere verplichtingen. Berry had een feestje op zaterdag en was zo laat in bed gekomen dat hij de wekker niet tijdig had gehoord. Alleen onze Rick was van de party en belde Berry uit bed dat hij toch maar even mee moest fietsen. Snel in de kleren en met een kleine vertraging naar Valkenswaard. Daar verliep wel alles normaal en konden wij met zijn tweeën aan de rit van 45 km beginnen. De rit was ons bekend van het vorig jaar en zou niet veel aan hoogte meters brengen en daar was ik zeker niet droevig over. Rick die bruiste van de energie en trok flink aan de pedalen. Het eerste stuk kon ik dan nog wel een beetje volgen maar ik was ook heel blij dat wij op de rustplaats een kopje soep konden nemen en even lekker in de zon konden zitten. De laatste kilometers waren niet al te moeilijk maar na een avond stappen niet gemakkelijk. Daar kwam het bordje met nog 1 kilometer en Rick begon te schelden van zijn we er al? En ik dacht gelukkig wel. Uiteindelijk was het toch een leuke tocht en hadden wij het tempo van het vorig jaar toch scherper gezet.

Nog even een afzakkertje op een zon overgoten terras van de Mispadenhof en zo kwam er een einde aan deze merkwaardige fietsdag.

Groet Berry S 


Tocht Berg en Terblijt  17-10-2010

O, wat ons vandaag weer eens is overkomen zal ik jullie eens even  vertellen. Veel van onze bikers hadden zin om zich in het zuiden eens even uit te gaan leven maar zaterdagavond moest Tim K zich al afmelden in verband met overwerk. Hierdoor moest Paul zijn moeder inschakelen om op de startplaats te komen wat wij trouwens erg sportief van haar vonden. De auto’s kwamen langs de weg te staan op ongeveer een kilometer van de inschrijfplaats. Daar maken wij geen probleem van want zonder te betalen meerijden kun je niet maken al dachten wij daar later heel anders over. Nou ieder was zover en de rit zou kunnen beginnen mits onze Tim T niet een platte band had, nou dat is ook wat nog niet echt aan de gang en al een platte. Rick bod weer snel de helpen de hand en John en Berry diende als fietsstandaard. Nu kon het echte werk gaan beginnen en zo reden wij lekker door het Limburgs landschap wat trouwens erg koud was die dag. Na 21 zware kilometers kwam de rustplaats en hadden wij wel trek in iets warms. Nou daar kwamen wij van een koude kermis thuis, wij kregen een bekertje kraanwater en een oude reep muesli en dat was het dan. Ieder zwaar teleur gesteld weer op de fiets en op naar de laatste 25 kilometer. Helaas ook hier ging het weer mis want na 50 kilometer was het einde nog niet in zicht en vele met ons waren op de foute route terecht gekomen. Gelukkig konden wij met onze GPS de startlocatie opzoek en ons een weg daarheen zoeken. Uiteindelijk hadden wij 60 kilometer op de teller en zaten we er flink doorheen. Het ergste moest nog komen en dat was dat niemand meer naar de Mispadenhof kon omdat het te laat was maar dat halen wij komend weekend wel in jongens.

Commentaar geven op de site kon ik niet meer geven want die was uit te lucht.

Groet Berry S
 


Nederweert 13-10-2010

Help, vandaag was het echt de slechtste dag van het jaar wat het weer betreft. Op de heenweg viel er al wat regen en tijdens het omkleden was het ook zeker niet droog. Maar goed je bent een biker of niet. Toen we de eerste pijlen gingen volgen werd al snel duidelijk dat het materiaal het zwaar te voortduren kreeg. Na 5 km hadden wij het gevoel dat de remvoering al volledig versleten was en de ketting op geen enkel blad meer zonder te knarsen liep. Na 12 km stond de organisatie al klaar met een drankje en dat gaf ons de  tijd om na te denken over of wij wel de 54 km wilden fietsen, Nee was het antwoord en wij besloten het met 30 km te gaan doen.

De route opzicht was niet verkeert ondanks dat er geen hoogte in zat maar de omstandigheden waren echt slecht.  De sponsors op onze kleding waren al snel niet meer leesbaar want de modder had flink zijn werk gedaan. Terug  op de inschrijfplaats werd niet alleen de fiets afgespoten maar ook ons zelf.

Volgende week maar hopen op beter weer.

Groet Berry S


Echt 07-11-2010

Georganiseerde tochten staan er in deze periode genoeg op de kalender en daar kunnen wij dan ook extra van genieten. De tocht in Echt heeft al jaren een goede naam en ook dit jaar heeft de organisatie het weer waar gemaakt dat wij voldaan terug kwamen. Aan de start  mochten wij al enkele nieuwe leden begroeten waar wij erg gezellig mee hebben gefietst en wat dan ook veel beloofd voor de toekomst. ( sorry jongens weet niet alle namen meer maar dat komt wel )Van ons vaste team hadden het toch enkele leden laten afweten maar wisten wij toch nog met 8 mannen aan de tocht deel te nemen. Even naar Echt op de fiets en na de financiële verplichten kon het feest beginnen. De mannen hadden er in het begin wel het gangetje in en moest ik toch weer flink bijzetten om ook maar een beetje in de beurt te blijven. ( maar misschien had dat wel een reden hahahah )Tim T had al snel een gaatje geslagen met nog twee mannen, wat ik niet echt gewend ben van hem maar zoals een echte teambiker stond hij ons aan de rustplaats op te wachten om de trip met ons gezamenlijk af te maken. Een van de nieuwe leden had helaas al eerder moeten afhaken vanwege een gebroken ketting. Ook deze week moesten onze fietsen de weersomstandigheden trotseren  maar later bleek toch dat er bij thuiskomst veel schade was. Omdat het toch wel bekend terrein voor ons is dachten wij niets nieuws tegen te komen maar moet ik zeggen de organisatie wist ons te verrassen met enkele nieuwe paden. Onderweg gelukkig geen platte banden want banden wisselen is met regen en modder ook niet echt leuk om te doen, nee alles zat wel mee en zo konden wij ons na twee en een half uur weer melden in de kantine van EVV Echt om samen een drankje te drinken. Thuis nog even de bike afspuiten en zo kwam er weer een einde aan een heerlijk fietsdag.

Groet Berry S


 

Tweede fietsdag Willingen 19-9-2010

Omdat dit de laatste dag was en wij later wilden uit checken moesten we even twee kamers ruimen zodat wij later konden douchen voor het naar huis gaan. Daarna werd weer van het ontbijt gebruik gemaakt en was weer iedereen om half negen van de party ( top mannen ) Het weer was prachtig en wij besloten een toch van ongeveer 17 km te nemen die de naam Alpencross had gekregen. Onze GPS werd weer geladen en op naar de 840 hoogte meters die de tocht zou brengen. Dit was echt geen  pretje voor de zwaar aangeslagen benen van ons maar door wil en inzet werd het alm kruis toch gehaald. Vanaf hier was alles naar beneden over paden of  je kon gebruik maken van de aangelegde crossbaan. Natuurlijk gingen wij daar eens even een kijkje nemen en dachten wij nog even hierover naar beneden te gaan. Als je daar dan aan het begin staat en de eerste afdaling bekijkt wordt je toch stil en namen wij het besluit dit maar niet te doen en gewoon de paden te kiezen. Toen we aan het afdalen waren zagen we voor ons plots de party locatie van gisteren liggen en jawel daar was de muziek alweer te horen. De dames van gisteren waren ook alweer van de party en deze wilde ons toch graag even in onze strakke fietskleding zien. Samen even nakletsen met een drankje wat de dames ons nog spendeerde ook. Ik weet niet wat ze van ons dachten maar volgens mij hebben ze later flink over onze broeken moeten lachen. Na weer op onze fiets geklommen te zijn werd de trip richting dorp voortgezet en waren we op het punt beland dat ook wij afscheid moesten nemen van een top weekend mountainbike en feesten. In het hotel werd nog een hapje gegeten om vervolgens in de auto naar huis te gaan. Iedereen was kapot van een leuk weekend  en dat moet je dan ook leuk afsluiten en daarom had Rick de Griek al afgesproken  om zes uur. Alle dames en kids werden meegenomen en na een lekker etentje was het tijd om ons laatste biertje te nemen en naar huis te gaan slapen.

Ik wil alle mannen ( vrienden inmiddels ) bedanken voor dit prachtige en uitdagende weekend dat wij hebben mogen beleven in Willingen. Ik zal het volgend jaar weer op jullie rekenen en tijdig benaderen voor een herhaling.

De foto’s zullen snel volgen in onze fotogalerie. Tijden, hoogtes en snelheden zijn terug te vinden onze tijdschema pagina. Gefietste route op onze routekaart pagina.

Groet Berry S


 

Eerste fietsdag Willingen 18-9-2010

De wekker stond op 7:30 uur omdat afgesproken was om 8:30 uur te gaan ontbijten. Nou het opstaan was echt maar eventjes zwaar want na een lekker douche en een Red Bull als eerste drankje kon ik het in ieder geval weer hebben. Op weg naar de ontbijtzaal dacht ik nou de rest zal nog wel plat liggen maar niets was minder waar, alle mannen hadden zich zoals afgesproken al aan tafel verzameld en moesten nog wachten op Rick en Berry. Het ontbijt was echt wat een biker nodig had na een zware nacht en een zware tocht in het vooruitzicht, een eitje, lekkere broodjes en voldoend beleg. Gelukkig hadden ze ook jus d orange wat goed was voor de dorst. Toen wij naar buiten keken was het even slikken, het regende niet een beetje, nee gewoon volop regen.

Dat mag de pret niet drukken en alles werd gepakt om vervolgens naar onze fietsen te gaan. Even met de mannen de route doornemen en snel op onze GPS instellen zodat wij aan de slag konden. Wij kozen voor de 40 km route, genoemd Grenzkammtrail. In deze trip zouden 940 hoogte meters zitten, prachtige omgeving en veel funfaktor. Eenmaal op de fiets was de regen verdwenen en kregen we nog zonneschijn ook wat natuur prachtig was. Ons hotel lag geheel centraal voor alle uitgezochte routes dus waren we snel op de track aangekomen. De eerste keer rijden met een GPS valt trouwens ook niet echt mee zoals later bleek, maar goed we zaten goed en eenmaal langs de springschans van Stryck kwam ook de eerste klim al voor onze kiezen. Nou wij hadden aardig getraind de afgelopen weken en niemand hoorde ik klagen. De omgeving was prachtig en de tracks nog lekker breed en verhard door split en stenen maar dit veranderde snel in zand, modder en in kleine reviertjes. Dit was natuurlijk het echte werk maar er waren plaatsen  waar we moesten lopen en tot aan de enkels in de blubber zakte maar ook daar moet je doorheen als je met een GPS op pad gaat. De eerste tijd was het echt alleen maar omhoog klimmen waarna we de top van Willingen hadden bereikt. Dan komt er een kleine tijd dat je mag afdalen met volle snelheid om vervolgens weer naar boven te klimmen. De eerste afdalingen waren niet echt steil en gevaarlijk maar laten hadden we echt stoere stukken. Onze remschijven waren echt bloedheet en roken naar verbrand, en niet omdat wij nou niet het lef hadden  om hard te gaan maar de track het gewoon niet toeliet vanwege modder, boomwortels, groeve enz. Dat was toch echt wel een belevenis. Toen kwamen we toch op een stukje terecht waar de GPS het niet meer wist en wij het zeker niet meer, ieder zijn richtingsgevoel was verdwenen en terug komen op de juiste koers wilde door allerhande obstakels niet lukken. Toch wisten wij ons als team er weer doorheen te slaan en kwamen we toch terug op onze route waarna nog hele zware kilometers volgden. Door de omwegen hadden we toch al een kleine 10 km extra op de klok staan en sloeg ook de vermoeidheid toe. Thomas was maar weer eens het slachtoffer en schoot met de bike onderuit en moest dit met een kapotte knie bekopen. Berry die uit zijn rugzak een EHBO setje wist te toveren verbond de wond en zo konden we verder rijden. Van hieruit kon het toch niet zolang meer duren dachten we maar er volgde nog echt zware kilometers voordat wij bij ons hotel arriveerde. Inmiddels sloeg de klok drie uur en waren alle mannen afgebrand. Robin de eigenaar van het hotel regelde voor ons de afspuitplaats voor de fietsen en zo konden we snel douchen en ons klaar maken voor het op stap gaan. Het stappen is op zaterdag boven op de berg bij Sigi maar daar waren we echt te laat voor. Maar in Hotel Der Wildiep was wel nog volop party en dus moest de taxi ons daar maar eens even afzetten. Eenmaal aangekomen was iedereen aardig in de olie en moesten wij ons snel weten bij te drinken met de rest. Ik had afgesproken met mijn collega Myriam en zij was nog met drie vriendinnen aan het feesten. Alle meiden uit haar groep ontvingen ons spontaan en we hebben een super gezellige avond beleeft met de dames. Myriam regelde nog snel even  een tafel zodat wij lekker met ons tienen konden eten. Na het eten moest er nog gedanst en gefeest worden . Uiteindelijk kwam er ook weer een tijd dat we afscheid van elkaar moesten gaan nemen. ( Dames het was een top tijd met jullie )We liepen met zijn alle nog naar het dorp waar het ook weer volle bak was. In het Brauhaus stond een rij aan de entree waar wij echt bang van werden maar gelukkig wist Thomas snel een link naar iemand te leggen die vip kaarten had en zo stonden wij binnen twee minuten in het Brauhaus en nog gratis ook. ( Thomas goed geregeld Jonghe ) Om half twee leek het ons toch verstandig om ons bed weer eens op te gaan zoeken en zo kwam ook een einde aan deze geweldige dag.

Groet Berry S


 

Aankomst Willingen op 17-9-2010

Eindelijk was het dan zover het Adventure Team Brach ging met zes leden een weekend naar het Duitse Willingen. Om 12:30  zouden we vertrekken met drie auto’s naar ons hotel Zum Paradies waar we na veel file leed om 17:00 uur hartelijk werden ontvangen. De nieuwe Nederlandse eigenaars Marga en Robin hadden onze kamers al gereed en de garage stond geheel tot  onze beschikking om de bikes te stallen. Eerst nog even een biertje nemen om van de lange rit bij te komen waarna de koffers naar de kamers werden gebracht. Even nog een lekker geurtje opspuiten  en snel de taxi in die ons naar het uitgaansleven van Willingen zou brengen. De taxi was nodig omdat wij in het plaatsje Stryck zaten en dat lag 2,5 km van Willingen. Even nog informeren bij de taxichauffeur waar we moesten zijn en zo werden we gedropt bij Das Brauhaus. Gelukkig waren we vroeg en stond er nog geen rij voor de deur en konden we snel aan de bar plaats nemen. Nou een biertje hadden we wel verdiend zo leek ons en daar maakte we dan ook gebruik van. Boven in het Brauhaus konden we tussendoor nog snel een hapje eten en toen we terug kwamen was de tent echt nok vol. Ik schat dat er wel een 2000 mensen in het Brauhaus passen en als je daar nog geen gezellige mensen weet te vinden weet ik het ook niet meer. De sfeer was er op en top en alle wisten we ons dan ook super te vermaken, en als het gezellig is vliegt de tijd voorbij en moesten we geschokt aanvaarden dat het al half twee in de nacht was, oeps, toch maar snel een taxi nemen en slapen voor de big ride van de volgende dag. Mannen welterusten.

Groet Berry S


 

Tocht van 07-02-2010

Gelukkig konden wij vandaag weer de natuur in omdat het weer het goed met ons voor had. Afgelopen week was er zoveel sneeuw gevallen dat een deel van het team had gekozen naar de spinfiets over te stappen. Deze week kon het, en hadden ze in Liessel een schitterende tocht uitgezet. Helaas waren er maar drie echte Adventure mannen omdat de rest verplichtingen had naar de carnaval toe. Om 8:30 vertrokken de drie overgebleven boys Tim, Rick en Berry en schreven zich in voor de 45 Km tocht. Allereerst even een  lekker energiedrankje van de organisatie, nou lekker, echt niet maar we gingen van start. De ene singeltrack na de andere kregen wij te verwerken en Tim die nog aan het twijfelen was of hij nu een fullie of een hardteal moet kopen was snel overtuig dat het een  fullie moest worden. Goed jonghe, na een 22 km kwam de rustplaats en mochten we maar een krentenbol nemen wat Berry nogal slecht bekwam want die barste van de honger en zij camelbag was niet echt gevuld vandaag. De tocht liep lekker snel en we kwamen ruim boven de 20 gemiddeld uit waar we alle trots op waren tot de laatste 5 km kwam Berry in een dip terecht en begon te tieren dat hij maar 1 krentenbol had mogen hebben, jonghe  zei Rick had dan vanmorgen meer gegeten, ja dat was misschien wel waar maar toch zat ik er doorheen. Al met al was het echt een fantastisch rit en was er wederom veel tijd door de organisatie besteed om het ons naar de zin te maken. Dames en Heren bedankt voor deze fantastisch tocht en zeker tot volgend jaar. Wat ik wel nog even kwijt wil is dat ik in de middag onze John op een krat bier zag zitten bij Puts en daar echt vier uur heeft vol gehouden met een blaas als een voetbal, John knap hoor, als er foto’s zijn stuur ze maar door voor op de site jonghe.

Berry 


Tocht van 21-02-2010

Na de carnavalsdagen  was het weer tijd om een rit te gaan maken en dat was die in Neeroeteren. ( België ) Niet allemaal waren we van de party omdat de ene nog last had van de carnavalsdagen, Mitch nog bezig was met de stoet zoals dat in België genoemd wordt en Rick het op een andere wijze niet zag zitten om op het zadel te klimmen. Eenmaal bij elkaar aan het vertrekpunt pakte Tim zijn gloednieuwe en prachtige fullie van het dak van de auto, wat een prachtfiets had hij gekocht. Na het inschrijven bleek al gouw dat de sneeuw de ondergrond flink nat had gemaakt en de velgen af en toe tot aan de spaken wegzakte en het een loodzware tocht zou gaan worden. Voor Tim mocht dat niet veel uitmaken wat dat nieuwe karretje trok zich van modder niets aan. John riep al eens of het hier alleen maar bergop gaat maar dat was natuurlijk niet zo, de natte ondergrond vrat de energie uit onze benen. Eenmaal aan de bevoorrading aangekomen stond er weer een lekker soepje voor ons klaar en drinken, wafels, koek en bananen. Kortom weer top geregeld daar in België. Na de rust waren de benen weer op kracht en Trok Manfred even van leer maar pikte Tim en Berry snel aan. Het skiën had Berry dus geen slecht gedaan. Thomas voelde zich niet geheel fit maar liet zich ook niet kennen en volgde samen met John Prima. Eenmaal aan de finish gekomen  werd  het snel omkleden wat echt warmer was het er niet op geworden. Thuis de fiets nog even een wasbeurt geven en een check doen. Nou bij checken alleen zal het niet blijven want het was weer een rit waar we spreken over een materiaalaanslag. Dat wordt weer sleutelen van de week jongens.

Berry 


Tocht van 28-02-2010

De weergoden hadden het toch goed met ons voor als we naar de rest van de dag gaan kijken, veel regen in de nacht en in de ochtend tijdens de tocht toch wel aardig droog en in de middag zware storm. Vlodrop had deze tocht op 3 januari geplant maar door sneeuw was de tocht op de ochtend  afgelast. Het leek erop dat veel bikers hierdoor niet naar Vlodrop wilden komen omdat bij aankomst nog weinig te beleven viel. Na het inschrijven gingen wij weg met rugnummer 45. De route was heel anders dan de tocht van 2009 en ook die was de moeite waard. Snel moesten we al besluiten of we 30 of 45 km gaan fietsen en stoer als we waren lozen we voor de 45 km.

Na een km of 15 bleek de route toch veel energie te kosten en hoorden we Mitch de eerste klein scheldwoorden roepen. De ene berg nog langer en hoger als de ander en de grond werd steeds natter en zachter. De route bracht ons naar Duitsland waar het de afgelopen dagen ook erg nat was geweest en  geen verbetering te verwachten was. Na 24 km was erg gelukkig een rustplaats waar we krachten konden tanken. Na de rust nog de laatste 25 km maar ook deze waren lood zwaar voor sommige van ons. Roger zat goed en trok weer een gaatje waar Rick en Berry weer flink moesten trappen om bij te komen. Op het einde konden wij nog een kleine afkorting nemen waardoor we op een 41 km uitkwamen. In de sporthal nog maar een biertje nemen en Berry gaf er eentje extra omdat hij bijna jarig is hihihi. Jongens toch  knap gereden in zware omstandigheden. O ja John had zich volgens mij verslapen? Was het weer te lekker in bed kerel?

Berry


Tocht van 07-03-2010  clinic Udenhout

Zondag stond de uitgestelde clinic op het programma die door het slechte weer was uitgesteld. Vier van onze leden hadden zich hiervoor opgegeven dus vertrokken wij om 8:00 uur richting Udenhout. Daar werden wij hartelijk ontvangen door Raymond en Serge die de clinic zouden begeleiden. Na een bakje koffie en wat uitleg en alvast een gezellige babbel kwamen nog meer bikers voor de tocht. Allemaal mannen uit Roermond dus een Limburg onder onsje. Op de Helmen werden de namen geplakt en op naar de eerste oefeningen op een grasveld. Het weer zat redelijk met de zon aan de hemel en 0 garden waren de omstandigheden ideaal. Eerst het droge werk leren remmen, bochten maken gewicht goed verdelen en op naar de Bossen. Een prachtig gebied dat elke mountainbiker een keer gereden moet hebben. Raymond die even de entree ging regelen nam ons vervolgens mee naar een stuk van 27 km singeltrack. Bij de eerste serieuze berg werd gestopt en kregen we een klimoefening die al niet meeviel. Er werd flink geoefend maar helaas niemand haalde de top, Serge wist een aardig stuk te komen waarna Berry en Rick aardig volgde. Genoeg geoefend en verder ging de rit. Raymond vroeg of het tempo goed lag en de groep wilde er nog een paar tandjes bij hebben, nou dat hebben we geweten met een 29 km door de heuvels en bergen vlogen we achter Raymond aan. Gelukkig was er voldoende tijd om bij te komen omdat we geregeld uitleg kregen en nieuwe oefenstof. Een afdaling bedwingen door met je kont bijna op het achterwiel te zitten was nieuw en zeer leerzaam. Na drie keer droog oefenen mocht het gas erop en ik moet zeggen dat ging lekker naar beneden. Thomas was weer flink op dreef  en ging maar voor de vierde keer lekker hard omlaag. Ook Tim was blij met zijn nieuwe fullie want aan gaten en sprongetjes geen gebrek. Bijna aan het einde van de tocht werd er nog geoefend hoe wij een hindernis snel en vooral goed moeten nemen. Raymond legde uit hoe het moest en daarna waren wij aan de beurt. Alles liep lekker tot Jan dat ene nog grotere boomstammetje wilde bedwingen, bam daar lag Jan met toch wel iets aan letsel, zijn arm en borst waren niet als voorheen. Gelukkig was hij geen softie en maakte hij de rit gewoon af met de groep. Om half 2 waren wij terug bij de vertrekplaats en werd er afscheid van elkaar genomen. Raymond gaf nog een compliment aan de groep dat we lekker aan elkaar gewaagt waren en flink hadden doorgereden. Mannen uit Roermond ook jullie bedankt voor de gezellige dag. In het bijzonder nog een bedank voor de twee leiders, Raymond en Serge die het bijzonder leuk en goed gedaan hebben. Het was leerzaam, gezellig en een prachtige omgeving. Veel succes in de toekomst en wij zullen jullie aanbevelen. En Jan hoop dat het niet te ernstig is afgelopen met je arm maar in ieder geval beterschap. Deze clinic werd door de NTFU en singeltrack georganiseerd, fantastisch.  ( foto’s in de map fotogalerie — Udenhout )

Berry


Tocht van 14-03-2010  Lommel

De tochten in de buurt lijken even op een laag pitje te staan, er was keuze uit Veldhoven en Lommel, wij kozen voor de laatste.

In Lommel was het eerste  Bike weekend ooit en dat moest toch wel iets extra hebben. Na een tocht met de auto van wel 45 min kwamen wij aan in Lommel en was het super druk. Aan de start stonden verschillend kraampjes voor fiets toebehoren en nieuwe fietsen. Wij hadden inmiddels de nieuwe kleding ontvangen en zodoende stonden wij er piekfijn op om in te gaan schrijven. Tim, Thomas, Rick en Berry waren van de party en zo vertrokken wij in de aangegeven richting. Veel hoogte verschil was er niet maar leuk singeltracks des te meer. Rick die nieuwe tandwielen op de bike had gemonteerd voelde meteen dit gaat lekker en Tim nam de koppositie en fietste een heerlijk tempo van rond de 21 km. Allemaal achter elkaar en heel kort op het achterwiel van de voorganger. Thomas die weer geregeld een kusje gaf aan Tim of mijn wiel wilde geen gaatje laten vallen. Toen we in een van de vele kombochten kwamen ging het met Thomas fout en schoot een van zijn Nobby Nic banden onderuit en moest Berry hard in de remmen knijpen om niet over hem heen te rijden, dit harde remmen verliep niet geheel vlekkeloos en zo lag Thomas en Berry in het zand te bijten. Gelukkig geen letsel en snel op de bike om de rit voort te zetten.  Na de valparty kwam snel de bevoorrading en was de keuze in België weer enorm. Soep, wafels met en zonder chocolade, energiedrank, bananen, appelsienen  als was voor handen en zo konden wij de krachten op pijl brengen voor de laatste 20 km. Deze laatste kilometers verliepen super en Thomas vertelde ons dat wij binnen het kwartier aan de finish moesten zijn. Ik riep nog maak er maar een half uur van en ook daar zouden we het niet mee redden. Rick die in een van de laatste klein klimmetjes in het kleine blad moest kreeg de schrik van zijn leven toen het derialleurpadje plots onder 45 graden aan zijn fiets hing. Toch maar even stoppen en Berry pakte zijn rugzak af met gereedschap om dit even recht te zetten. Na een kwartier leek alles weer in orde om de tocht af te rijden maar helaas nog geen 500 meter verder lag alles eraf en moesten wij opnieuw gaan improviseren en de ketting flink inkorten zodat Rick zonder schakel mogelijkheden de tocht af kon maken. Jammer van de pannen onderweg maar dat hoort af en toe bij een Adventure Team. Verder  moet ik nog een compliment aan de organisatie geven voor de prachtig uitgezette rit.

Berry


Tocht van 21-03-2010

Afgelopen zondag was een dramatische dag.

Niet alleen waren vele fietsers afwezig, ook het weer was slecht.

Berry en Thomas stonden op de ski’s, Tim ging met de kiddies zwemmen en de rest is me niet bekend.

John en Roger waren tenminste wel van de partij.

Roger, die vaker ook meefietst met de fietsclub uit de Baek, vroeg of we eens met hun wilde meefietsen. John en ik stemde uiteraard in.

De fietsclub heeft een vaste route startend in het Rosendaal en zo via St. Joost naar het Cranenbroek. Vervolgens richting de Deelgaard, even de Duitse grens over en via Maria Hoop en Posterholt terug naar het Munikkersbos.

Door het Sweeltje en zo weer terug. Leuk route mannen!

De heren waar we mee gingen fietsen waren duidelijk van een behoorlijk fietsniveau en hebben zich netjes aangepast aan onze snelheid, mijn dank daarvoor, heren!

Rick zijn fiets was nog in de maak en kon gebruik maken van de Fully van Berry. Ik moet toch zeggen dat dit erg lekker fietst. Ben bang dat dit mijn volgende aanwinst wordt.

Eenmaal thuis zeiknat en behoorlijk smerig was het tijd voor een lekker biertje. Nog op jouw John, die afgelopen zaterdag jarig was!

Tot volgende week.

Ricky-v


Tocht van 28-03-2010

Vandaag stond weer een toch in de omgeving op de agenda omdat de georganiseerde tochten nogal uit de richting lagen. Niet getreurd want in onze achtertuin liggen bossen waar veel dorpen alleen van kunnen dromen. Voor de start kam Mitch nog even in de werkplaats van Berry om de versnellingen goed af te stellen, waarna het fietsje weer helemaal top was. Gisteren had ik die van Rick al even onder handen genomen en zelf mocht ik voor het eerst op mijn nieuwe aanwinst gaan fietsen. De Cube die ik had gekocht blonk als een spiegel, het weer zat mee dus dat wordt genieten. Thomas die zich gisteren had afgemeld kon uitslapen en Roger zou aan de stoplichten wachten. Verder waren we compleet en zo gingen wij weer richting S Joost om snel in de bossen te komen. Dit was voor de meeste bekend terrein en hierdoor konden we leuk doorfietsen. Onderweg komen wij plots Roger tegen die van de andere kant kwam en  met een vriend was gaan fietsen. Even een praatje en snel verder. Tim die in de ochtend al vertelde dat zijn band plat stond kwam met alleen oppompen niet weg en moest toch  een nieuw binnenbandje gaan leggen. Natuurlijk werd hij ondersteund door zijn mede bikers en was de klus snel klaar. Na een 35 km leek het ons verstandig richting onze sponsor te fietsen ( De Mispadenhof ), met een flink windje voor de kop kwamen wij daar aan. John die zijn verjaardag afgelopen week had gevierd verteld ook nog in de Mispadenhof voor de kosten op te zullen draaien, goed idee John. Die biertje waren heerlijk na de inspanning. En nogmaals van harte gefeliciteerd met je verjaardag.

Groet Berry


Tocht van 05-04-2010

Tweede paasdag en op naar het Leudal, Paul onze gids  die normaal ons door het Leudal stuurt had geen tijd en Luke wist ook wel een route. Mitch stond te wachten bij de Heelder Peel en zo waren we toch met zes fietsers. Het eerste stuk was nog wel in ons geheugen blijven zitten en zo kwamen wij halverwege Luke tegen. Hij wist weer andere paden dan welke we normaal fietsen. Alles liep lekker want echte klimmetjes wist Luke te ontwijken en daar was Mitch en John het wel mee eens. John had het niet gemakkelijk maar hij wist zich dapper doorheen te strijden. Bij de trappen in Heel werd nog maar eens flink geoefend en jawel Rick wist de trappen te bedwingen en Roger kwam ook al een heel eind. Tim en Berry waren bang voor de nieuwe fiets en hielden het snel voor gezien. Het volgende bergje was voor ons allemaal een eitje, zelf John wist hem onderlangs te bedwingen hihihihi. De terugweg ging via de Linner stuw en kwam gelukkig weer langs het Mispadenhof uit. Daar werden de eerste biertje buiten op het terras gedronken.

Als het weer nu steeds beter wordt kan dit misschien weer elke week. Aanstaande week kunnen wij onze trainingsavond hervatten voor wie zin heeft.

Groet Berry


 

Tocht van 11-04-2010  Wauw!

De tocht van Asten zou  in januari gereden worden maar was door de sneeuw uitgesteld naar vandaag. Voor ons was het 30 min in de auto en  we waren op de plaats van bestemming. In de blokhut moest worden ingeschreven en alles zag er al gezellig uit. Met vijf leden waren we Asten aangekomen die een schitterende toch gingen fietsen zoals achteraf bleek. Jammer voor de leden die deze tocht gemist hebben.  De blokhut lag midden in het bos dus de start begon al lekker maar bracht ons even buiten het dorp via een veldweg naar een bos met ongeveer 35 km singeltrack. Nooit eerder hadden wij zoveel bergjes, heuveltjes en kombochten moeten nemen als in Asten. De hele track was van een echt hoog technisch niveau  waardoor er weinig tijd overbleef om met elkaar te praten , nee bij deze rit werd je niet alleen moe van de trappers rond krijgen maar ook van de concentratie die je nodig had om goed door de track te sturen. Dit is wat mountainbike mooi maak, alles geven geen stuur fouten maken want die werden echt meteen bestraft. John nam op de helft het besluit voor de 30 km te kiezen en de rest nam de 45 km. Omdat de tocht zo mooi was kreeg je ook steeds meer zin en ging het tempo steeds hoger . Met dit hoge tempo moesten we over smalle planken die over kleine beekjes lagen heen fietsen en dat gaf natuurlijk weer een extra uitdaging. Op de rustplaats aangekomen stond John al te wachten op ons. Even zwartbrood met zult

eten , drinken en weer snel verder. Ja het was de moeite waard om verder te gaan want er kwamen nog 20 prachtige kilometers.

De laatste 7 kilometer zette Tim nog even een tandje bij en vlogen we toch met een 29 km door de bossen heen. Rick zag je genieten van het tempo en van de omgeving. Bijna aan het einde gekomen nog even een bergje naar beneden ( deze was echt steil ) en zo richting blokhut. Daar werd de fiets afgespoten en kregen we nog even een bakje snert. Dat kon er echt wel in na al die inspanning.  Toen nog even de organisatie bedanken voor de prachtige tocht en vervolgens de auto in.

In Maasbracht toch nog even naar de Mispadenhof om een afzakkertje te pakken. Daar nog even nagepraat over de route.

Groet Berry


Tocht van 25-04-2010  Bemelen

Het verslag van zondag: Gelukkig weer bergen!

We waren maar met drieen dit keer, Berry, Roger en (R)i(c)k.

Berry had een tochtje Bemelen uitgezocht in het Zuiden des Lands. Bemelen is een plaatsje vlakbij Margraten.

Daar was een ANBW route van ongeveer 30 km. Zoals jullie weten, beginnen in het Zuiden de bergen interessanter te worden.

Dat hebben we ook ondervonden. Het weer was perfect, een 15 tot 17 graden. De route stond goed aangegeven, dachten we!

Zoals voorspelt was dit geen route waarin we veel in bos zouden fietsen. Deze streek is bekend om het glooiende, vals platte landschap. Erg mooi en soms verradelijk lastiger dan je denkt.

We fietste vanuit Bemelen via Berg en Terblijt naar Vilt. Daar ging het met de route ergens mis bij ons en fietste richting Valkenburg terwijl we ergers richting Margraten moesten gaan.

Op zich geen ramp, de Kauberg omlaag was ook leuk! Vervolgens vanuit Valkenburg naar Sibbe. Mijn god, die berg was erg pittig! Geen wonder dat die profs Epo gebruiken in de Tour, dat houdt een normaal mens toch niet vol!

Vanuit Sibbe pikte we de route weer op. Via Scheulder toch uiteindelijk in Margraten en zo weer naar Bemelen!

Het was een erg leuke route, veel leuke snelle afdalingen. Maar waar je vanaf gaat, moet je ook weer op! Ik geloof dat we ergens tegen de 500 hoogtemeters gehad hebben. Een tochtje wat weer goed was voor de benen.

Mannen, jullie hebben weer iets gemist!

Groet Ricky V

En wie had er deze keer een platte? Berry.

Kijk ook even naar het tijdschema.

Groet Berry


Tocht van 01-05-2010  Meerssen

Deze zondag stond weer een zware tocht op de agenda, Meerssen was ons startpunt en daar reden wij met vijf fanatieke fietsers naar Café Ghijsen. Het weer zat ons niet echt mee, 11 graden en regen was waar wij het mee moesten doen. Eenmaal aangekleed en de fiets van de auto reden wij richting het eerste atb bordje. Dit eerste bordje stuurde ons meteen een landweg op waar het echte werk kon beginnen. Na ongeveer 3 km stond onze John al met een platte band. Oeps dat had John nog niet eerder meegemaakt. Rick die behulpzaam wilde zijn vroeg aan John waar is de reserve band, reserve band zegt John, ik ga plakken. John dat plakken is geen optie in de regen. Berry pakte snel een bandje voor John en ook de rest van de mannen stak even de handen uit de mouwen en zo waren we weer snel op weg. Onderweg konden we echt genieten van alle mooie natuur maar zeker van de bergen die wij voor de kiezen kregen.

Dit is echt mountainbiken, flink klimmen en dan weer stijl naar beneden. Met naar beneden gaan ging het bij Berry echt mis. Hij begon aan een afdaling waar de ondergrond uit flinke stenen  bestond en het tempo steeds hoger ging en in een groef terecht kwam en daar ging hij dan over de kop. Dat was echt even schrikken en bijkomen. Gelukkig  was er niets gebroken maar wel aardig wat schade aan de knie, heupen en armen. De nieuwe Cube had de stort ook overleeft waardoor wij weer verder konden. Toch maar even een pauze nemen voor wat extra voeding. Voeding hadden wij wel nodig in deze zware tocht. In de beklimmingen hadden de versnellingen het zwaar te verduren en moesten wij vaak naar de kleinste bladen schakelen. Bij Roger wilde de kleinste versnelling al niet meer echt meedoen en bij Rick kraakte het eigenlijk alleen nog maar. Natuurlijk laat Rick zich niet kennen en trapt hij gewoon wat harder. Toch moesten wij hier en daar afhaken en afstappen omdat wij het in de kleinste versnelling nog niet trokken. Dit konden wij toch slecht verwerken en besloten meteen deze tocht nog een keer op de agenda te zetten. De route was perfect uitgezet en zette 30 km op de teller en maar liefst 599 hoogtemeters. Eenmaal terug bij de auto moesten wij even napraten bij de Mispadenhof onder het genot van een biertje.

Deze tocht is zeker de moeite waard voor iedere liefhebber van het wilde en zware mountainbike werk.

Jongens mooi prestatie.

Groet Berry

Share this post

Submit to FacebookSubmit to Google PlusSubmit to TwitterSubmit to LinkedIn

footer 1

JSN Epic is designed by JoomlaShine.com